Beschermengelen

Getuigen

Gelooft u in beschermengelen? Ik geloof in beschermengelen. In mijn leven hebben ze een paar keer mijn pad gekruist. Dankzij hen ben ik hier nog op aarde. Dankzij hen denk ik wel zo’n beetje te weten waarom ik hier op aarde ben, wat de zin van die vreemde mix van tegenvallers, vreugdes en meevallers is. Dankzij hen mag ik ook hier op deze plek getuigen van hun bestaan.

Gemak breekt wet

22-11-2010. De kortste weg naar het treinstation is via het winkelcentrum. Daar mag je officieel niet fietsen, maar gemak breekt wet en om zeven uur ’s ochtends kom je hoogstens één glazenwasser tegen.

Zo ook nu weer.

Dacht ik.

Het was nog schemerig en het gebeurde in twintig seconden.

Eerste tien seconden

Vijf meter voor mij wordt de linkerhelft van de straat in beslag genomen door een geparkeerde auto die speciaal is ontworpen om glas te vervoeren.

Pal tegenover die auto staat tegen een winkelpand een ladder. Op die ladder is een man in overall, die langzaam naar beneden komt.

Kan ik met gemak die man en de geparkeerde auto passeren? Ja, moet kunnen.

Twaalfde tot en met veertiende seconde

Dan zie ik opeens achter die man nog meer ladders, waar ook mannen op staan. Iemand hanteert een boor. De halve etalage ligt er uit.

Vijftiende en zestiende seconde

Ik ben al voor een groot deel de etalage gepasseerd, of ik word opgeschrikt door een enorme knal vlak naast mijn voeten. De mannen op de ladders: achteraf kan ik zeggen dat ik nog net gezien heb dat ze iets loslaten. Achteraf denk ik ook dat ze mij niet hebben zien aankomen. Uit hun gestrekte armen valt een houten kist op straat. Een houten kist van misschien twee meter lang, tien centimeter diep en vijftig centimeter hoog.

Zeventiende tot en met twintigste seconde

Ik draai mij om en het enige wat ik weet uit te brengen is: ‘Nou, bedankt!’

De mannen lachen. Natuurlijk lachen ze, ik had wel dood kunnen zijn. Ze lachen en zingen: ‘Goeie morgen!’

Conclusie

Beschermengelen komen alleen wanneer zij achten dat je ze werkelijk nodig hebt. Ik weet niet wat het leven mij verder nog zal brengen. Ik hoop wel een gedenkwaardige leeftijd te mogen bereiken. En dat ik dan in een laatste zucht mag denken: Het is goed geweest.

Ondertussen hebben beschermengelen mij wel laten aanvoelen, waartoe ik hier op aarde ben. Om te schrijven. Om te schrijven over het leven, de dood, vooral toch over het leven. En af en toe te getuigen van hun bestaan.

Pray for the angels, and the angels pray for you.