Reeks over een Nina Hagen concert dat op 23 mei werd
afgelast en dat daardoor bij mij allerlei herinneringen opriep.
De tweede en
derde keer
Links, rechts en achteraan
De tweede en derde keer dat ik Nina Hagen live heb
zien optreden was in Hedon te Zwolle, ergens midden jaren negentig.
Tijdens het eerste concert stond ik in de vierde,
vijfde rij aan de linkerkant van het podium, voor de basgitarist. Die in mijn
herinnering kale man bracht met zijn basgitaar tonen ten gehore die mij wel
bevielen. Al stond ik dan links, al klonken de gitaarsolo’s wat verder weg - voor
mij was het allemaal prachtig in balans, inclusief prima donna Nina Hagen.
Het tweede concert in Hedon besloot ik het eens aan
de rechterkant van het podium te proberen, op vier-vijf rijen afstand van de
gitarist. Dat beviel mij stukken minder. Het was allemaal veel te schel voor
mijn oren. Dat had ik tijdens een concert nog niet vaak meegemaakt.
Ik besloot mij voor de bar op te stellen. Die bevond
zich achter in de zaal, onder het balkon en dat balkon reikte ongeveer tot op
een kwart van de zaal. Hier, aan de bar, kwam het geluid helemaal niet meer tot
zijn recht. Veel te dof. En weer zocht ik een andere plek op.
Zakdoek
Tijdens dat tweede optreden in Hedon hoorde ik tussen
de nummers door mensen om mij heen allerlei zure en zogenaamd grappige
opmerkingen maken over Nina Hagen. Misschien ook wel te begrijpen als je voor
dit concert helemaal vanuit Amsterdam of Rotterdam gekomen bent en dat zij er
dan weinig van bakt. Er was iets met haar zangkunst. Ze klonk af en toe schor,
ze haalde de hoge tonen niet, soms brak haar stem. Tussen de nummers door verontschuldigde
ze zich regelmatig. Ze was snipverkouden en probeerde van dat gegeven nog iets
komisch te maken door tussen en zelfs in de nummers op een overdreven manier
haar zakdoek tevoorschijn te halen en er op even overdreven manier in te snuiten.
Zuur
Iemand zei: ‘Als ze zo verkouden is, waarom treedt ze
dan op? Is ze alleen maar uit op geld?’
Al die daarna nog volgende zure en zogenaamd grappige
opmerkingen, ik begon mij er aan te ergeren. Om mij heen proefde ik een als
maar negatiever wordende atmosfeer, die het voor mij onmogelijk maakte om te
kunnen genieten van de paar mooie momenten die Nina Hagen nog te bieden wist.
Ik ben eerder weggegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten