Officiële mededeling met betrekking tot ‘De IJskoning.’

‘Ze zijn gezeten aan een tafel vol lekkere hapjes, hij breed baard grijnzend met zijn ene hand om haar schouders en zijn andere hand om haar bolle buik - zij glanzend en glimmend van innerlijk geluk. Er onder heeft zij geschreven: Maart 1973. Nog een klein maandje te gaan. Fotoalbums vol babyfoto’s, met trotse moeder - met trotse vader. Tante Nicolet die mij in de armen neemt. Dat gezicht van haar… Trots en triest tegelijk, misschien wel een beetje jaloers.’ - ‘De IJskoning’, p. 127

Blij en dankbaar geven wij kennis van de geboorte van

de (hopelijk) definitieve versie van de roman

‘DE IJSKONING’

geboren op 17 oktober 2013

‘De IJskoning’ hebben wij nog niet gewogen,

maar hij telt 83 hoofdstukken, 431 bladzijden en 127.579 woorden.

Wij wensen hem van harte toe dat hij zijn weg mag vinden naar de lezers.

Auteur Eric Steiner en zijn Muze Sophia Deçàdent 

rusten samen met hun kindje de komende tijd eens flink uit,

tussen 15:00 en 16:00 uur.

Maar ik, Eric Steiner, kan het niet laten om hier nog even een paar wetenswaardigheden over ‘De IJskoning’ op te voeren.

‘Werktijden’

De IJskoning is ontstaan tussen:

10 maart 2002 - 2 februari 2005

22 januari 2006 - 30 januari 2007

5 september, 15 en 19 oktober 2007, 19 november 2007 - 20 april 2008.

10 maart 2010 - 9 september 2010,

8 januari 2011 - 24 oktober 2011,

6 - 14 april 2012, 23 juli - 21 oktober 2012,

25 maart 2013 en 17 oktober 2013

Is drie keer scheepsrecht?

Al twee keer eerder dacht ik dat de roman af zou zijn.

Op 2 februari 2005 (39 hoofdstukken, 286 pagina’s)

&

Op 30 januari 2007 (41 hoofdstukken, met een proloog en een epiloog, totaal 306 pagina’s)

Oudste en jongste Notitieboekfragmenten en hun definitieve vorm

Oudst gebruikte fragment (Notitieboek I, 1978-1981)

Notitie 18 (1978): ‘Zonder het zelf te beseffen was zij in staat Marilyn Monroe op volmaakte wijze te imiteren.’

Definitieve vorm in de roman:

‘Hij knikt naar Alice Boskoop, dat blonde, beetje bollige ding dat in haar gespeelde onschuld de loop van Marilyn Monroe perfect weet te imiteren.’ (p. 16)

Jongst gebruikte fragment (Notitieboek VI, maart 1995-2009; daarna en ook al eerder gebeurde het allemaal digitaal)

Notitie 3680 (2002): ‘hij begon te zweten, zijn maag vulde zich met een ([heerlijk] gevoel van) onzekerheid en hoop. En toen hij opstond en verder liep, was het net of zijn voetzolen van watten waren, en tot in zijn dijbenen was er een soort van elektriciteit die je ook wel eens krijgt als je op je stuit(je) gevallen bent.’

Definitieve vorm in de roman:

‘Ik liep met de trein mee, met mijn blik onafgebroken op Mariekes gezicht. Mariekes lieve gezicht. Ik kreeg er watten van onder mijn voetzolen. Van daaruit, tot in mijn dijbenen en staartbeen, ontwikkelde zich een tinteling die via mijn ruggenmerg meteen doorschoot naar mijn hoofd. Ja, zij was het, alleen zij! Ik begon te zweven.’ (p. 384-385).

Op de grond

Maar ik blijf met beide benen op de grond. Binnenkort kunnen wel de flessen ontkurkt. Wie toost er mee? 

Sophia’s blog: Hummen.

Jullie zullen begrijpen dat ik na die Rebabblingcursus geen zin had in weer een gespreksgroep. Vandaar dat m’n huisarts me naar ‘n zogenaamde counselingtherapeut stuurde.

Ik die man dus vertellen dat ik overal m’n neus in stak, maar niet kiezen kon. Hij humde veel. Heel erg veel. Hij zei alleen iets als hij iets verduidelijkt wilde hebben. En ik ben al zo’n babbelkous.

Om kort te gaan, ik kon niet met ‘m overweg. Hij liet me maar oeverloos door zwammen en zelf deed ie niks. Ja, hummen. En toch om de haverklap vragen om een toelichting, wat behoorlijk op m’n zenuwen begon te werken. ‘m Verder blijven opzoeken leek me dan ook de grootste onzin die ik mezelf kon aandoen. Wist ik veel dat counseling inhoudt dat je aan zelfgenezing moet doen, want dat heeft die theemuts van een counselingtherapeut me er niet bij verteld.

Groetjes,

Sophia Désedan.

Sophia’s blog: systeem en rechtlijnigheid.

Twintig was ik en ‘t spektakel ving van voren af aan. Ik sleet welgeteld acht therapeuten en de laatste genas me van iets waarvoor ik niet gekomen was.

Om weer systeem en rechtlijnigheid in m’n bestaan te krijgen, adviseerde de zesde mij wiskunde te gaan studeren, of ‘n opleiding te volgen voor bibliothecaresse. Aan wiskunde had ik ‘n hekel en Multatuli las ik graag.

Maar ik koos voor de Sociaal Pedagogische Hulpverlening, omdat ik wist dat ze daar ook veel doen aan persoonlijkheidsontwikkeling. En toen raakte ik, dankzij die laatste therapeut - professor Dr. Schilder - zwanger.

Zodra m’n buik zichtbaar begon te worden, werd ik min of meer van die opleiding af gesodemieterd. Tenminste, de directeur stond aan de kant van m’n moeder en die is nogal conservatief. Die zei: ‘Eerst ‘t kind en dan de studie.’ En toen ben ik maar thuisgebleven. Maar ik loop op de feiten vooruit.

Korte mededeling over de voortgang van Eric Steiners roman ‘De IJskoning.’

Nog even geduld, beste mensen. Eric wil zijn roman nog één keer in zijn geheel doorlezen, dan de spellingscontrole er overheen – en de flessen kunnen worden ontkurkt.

Groetjes,

Sophia Désedan.