‘Ha, ex-schrijver!’ zei een van mijn blogvolgers die
ik in de supermarkt tegenkwam. Al twee jaar lang had hij geen nieuwe post op
mijn blog meer gezien, hij ging ervan uit dat ik de pen aan de wilgen had
gehangen.
Niets is echter minder waar.
De afgelopen twee jaar heb ik me eigenlijk alleen maar beziggehouden met schrijven. Van fictie. Alle energie had ik daarvoor nodig. Een periodiek stukje op mijn blog moest er zelfs voor wijken.
Ik wil niet zeggen dat ik tijdens die twee jaar van mijn afwezigheid in verre oorden heb verkeerd en er mijn ziel heb verkocht aan de duivel om een betere schrijver te kunnen worden. Ik heb wel mijn best gedaan. Om mijn ziel te verkopen? Nee, om er eentje te worden: een betere schrijver.
Veel tijd heb ik besteed aan ‘De behouden stilte.’ Die is nu zo goed als af. Ja, ik neem een slag om de arm, ik ben behept met een hang naar perfectionisme. Maar ik weet ook dat het perfecte boek niet te schrijven valt. Als dat zo was, konden alle schrijvers zich intussen allang laten begroeten met: ‘Ha, ex-schrijver!’
Uiteraard ben ik van plan om door te gaan met schrijven. Ook op deze blog.
