Klagen is den reiziger dezes niet vreemd
Nu ik weer werk gevonden heb en
afhankelijk ben geworden van de NS, is bij mij ook weer het klagen
over de weg van de NS de kop op gaan steken. In het verleden heb ik daar wel
eens een blog aan gewijd:
Geduldige Conductrices
Als kind misschien, ja. Maar sinds
ik in 2001 buiten de stad ben gaan werken is er wel iets veranderd in mijn
enthousiasme over de NS. Om eerlijk te zijn: al weer zo'n twaalf jaar ben ik nooit meer echt weg van de
NS geweest.
Al scheelde het afgelopen vrijdag niet
veel. Geroerd was ik door de manier waarop een conductrice een klein meisje
een stickertje op een treinkaartje plakte. Al die aandacht, geduld en tijd die zij aan dat kind gaf.
Maar misschien was ik ook alleen
maar geroerd omdat die conductrice mij kort daarvoor had verteld dat de
wisselstoring even voorbij Amersfoort was opgeheven. Had ik me bij het
instappen helemaal voor niets zitten ergeren.
De conductrice liet mij ook nog even weten dat ik dus
niet vanaf Amersfoort via Utrecht naar Hilversum hoefde te gaan.
Aan het personeel ligt het niet
Nee, geen slecht woord over het
personeel van de NS. Aan het personeel ligt het niet. Het is de techniek die ’t
‘m doet. Ja, ik ben op de hoogte: de weg van de NS bestaat uit rails. En rails hebben
wissels. En het in gang zetten van die wissels gebeurt met stroom.
Bij een wisselstoring wordt er zo
snel mogelijk een team op afgestuurd om zo snel mogelijk die wisselstoring op
te heffen. Tenminste, zo stel ik mij dat voor. Misschien heeft dat team in een visioen mijn chagrijnige kop gezien, want die wisselstoring was binnen twintig
minuten nadat ik er op de borden over had gelezen verholpen. Bravo.
Stroomstoring
Vlak voor Amersfoort meldde de conductrice van daarnet via de intercom dat de eerder vermelde wisselstoring weliswaar
was opgeheven, maar dat er nu een eindje verderop plotseling een stroomstoring
de weg van de NS had gestremd.
In die vier weken dat ik weer een beroep uitoefen heb ik dus afgelopen vrijdag mijn eerste wissel- en stroomstoring beleefd.
Kwam een half uur later dan gepland op mijn werk aan.
Ben er ook een half uur later dan gepland weer vertrokken. Dat valt nog te
overzien.
Stroom van reacties
Wat niet te overzien valt, is de stroom van reacties uit mijn vrienden- en kennissen- en lezerskring.
De stroom die ongetwijfeld op gang zal komen, wanneer ik hier op deze plek nog
dieper in ga op het thema van deze blog. Een stroom van reacties die
samengebald hier op neer komt:
‘Dus jij behoort tot die grote groep van klagers
over de weg van de NS?’
Meestal wordt zo’n stroom op gang
gezet door lieden die niet dagelijks afhankelijk zijn van de NS. Zij hebben
geen ervaring met het feit dat de NS je soms verder weg brengt dan je lief is.
Beroepsklagers en inspiratiejagers
Ja, ik ben een van die vele klagers
van de NS. Maar ik wil toch niet door die groep van klagers worden omarmd. De weg van de NS
– met of zonder vertragingen – biedt zo veel meer en kan een inspiratiebron
zijn voor mijn weg naar een volwaardig schrijverschap.
Daarover de volgende keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten