dinsdag 9 juli 2013

Voortgang roman ‘De IJskoning’ – De hogere wiskunde van het lijnen doortrekken.





Romansloop
Mijn roman ‘De IJskoning’ ligt momenteel tamelijk opengebroken. Niet zo erg als het gebouw op deze foto, maar toch…
Wees gerust, van sloop is geen sprake. Hier en daar is een nevenkamer van het gebouw dat ‘roman’ heet even niet toegankelijk, omdat de vloer er uit ligt. In een ander vertrek zijn ze bezig het plafond te vervangen, in weer een ander kamer verven ze een deur. Een gedeelte van een zijmuur moet ook nog worden uitgebroken, zodat er een serre kan worden aangebouwd. In de tuin zijn ze bezig het huisje van de kleine en grote behoeften (bouwjaar 1922) te slopen. Daar komt een garage voor in de plaats.
‘Werk in uitvoerig.’

Of  te wel…
Aan de tekst van mijn roman zijn weer allerlei opmerkingen tussen vierkante haakjes toegevoegd. Punten van verbetering. Naar aanleiding van die opmerkingen zijn er inmiddels ook al een aantal fragmenten geschrapt omdat ze te veel vertelden of min of meer een herhaling bleken te zijn. Andere fragmenten zijn verplaatst om een grotere spanningsboog te creëren.

Draadjes aaneenknopen en schrappen,
dat was volgens een van mijn laatste berichtgevingen over dit onderwerp de nieuwe fase in de revisie van mijn roman ‘De IJskoning.’ Om de draadjes aaneen te kunnen knopen en om bepaalde fragmenten te kunnen schrappen, moet je wel weten waar ze zich bevinden. En dat gaat niet met ‘zoeken’ in Word. Ja, je komt er dan wel, maar het biedt je geen totaaloverzicht.

Hoofdlijnen, zijlijnen
De hoofdlijnen zijn geen probleem. Die vormen het verhaal en dat zit in je hoofd. Ieder huisbezitter weet zijn woonkamer, slaapkamer, keuken en toilet te vinden. Maar dat ene nachtkastje dat al jarenlang niet meer in zijn gedachten is geweest, en die vierendertig verborgen luiken in de wijnkelder en het spiegeltje van zijn oma, daar gaat het om.

Constructies, leidingen en bedradingen zichtbaar maken.
Om een overzicht te krijgen van alle voorvallen, handelingen van nevenfiguren, leidmotieven en symbolen en nog meer van die dingen die er in mijn roman terugkeren, heb ik per hoofdstuk een korte samenvatting gemaakt met daaronder een lijst met trefwoorden (voortaan ‘elementen’ te noemen).
De samenvatting dient om na te kunnen gaan of er in elk hoofdstuk wel een ontwikkeling zit. Geen ontwikkeling? Aanpassen of schrappen!

Een voorbeeld

Hoofdstuk 1.   Buggy Blues                                                                                                     6
Patrick ziet kind uit Buggy vallen en is niet in staat om het op te vangen: staat symbool voor zijn handelingsonbekwaamheid, maar ook: op straat gegooid worden, de strijd tussen de ouders om het kind. Het moet de kiem zijn voor de grote woede in het voorlaatste en misschien ook wel het laatste hoofdstuk.

Trefwoorden:
André Hazes (wordt Boney M., omdat Hazes nergens verder meer genoemd wordt en Boney M een 'belangrijke rol' speelt in het verhaal)
Woekerplant (kiem v.d. finale, verwijst ook naar de vele planten van de moeder in het verhaal)
Mensjes kijken (hier niet noemen, een heel eind verderop in de roman wel)
‘Een beetje verliefd’ (wordt 'Rivers of Babylon')
Er brak glas (terugkerend element)
Voetbalkeeper (weg? Wordt later nergens meer genoemd)

Vanwaar al die moeite?
Misschien is door de toegevoegde opmerkingen duidelijk wat van zo’n samenvatting en trefwoordenlijst nu precies de bedoeling is.
Ik wil er een flink aantal vragen op loslaten:

Op welke plekken keren de elementen terug?
Zijn het de juiste plekken?
Zit er ontwikkeling in deze elementen?
Blijven ze in de lucht hangen?
Indien ze in de lucht blijven hangen:
Zijn ze voort te zetten, te vormen tot een spanningsboog die het hoofdthema ondersteunt?
Is zo’n element echt onontbeerlijk?
Klopt alles nog wel met elkaar?

Al die vragen stel ik, zodat ik op een efficiënte manier kan gaan draadjes aaneenknopen en schrappen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten