Als Eric Steiners redactrice, inspiratiebron,
raadgeefster en stok achter de deur is m’n leven bewonderenswaardig stabiel
geworden. Maar vooral heb ik dat natuurlijk te danken aan m'n zoontje Johan en ‘n lieve gozer van ‘n Leòn die m’n levenspartner geworden is. Stabieler kan m’n leven eenvoudig
niet.
Dat was
vroeger wel anders. Yoga, zelfhypnose, Zenboeddhisme, ultralinks socialisme,
vegetarisch eten, ‘t bespelen van stemmingen, ‘Op Eigen Kracht Verder’ - overal dook ik met m’n neus in. Maar dat ik er wijzer van werd, hoe maar.
Mijn probleem was dat ik niet kon kiezen, dat ik geen
beslissingen durfde te nemen. Ten einde raad sloeg ik maar weer ‘s
willekeurig de ‘I Tjing’ op. Dat is al jaren m’n lievelingsboek. Ik las: ‘Je
geestelijke leven moet bestendigheid hebben. In plaats van op tien
verschillende paden elk een stap te zetten, moet je op één pad honderd stappen
doen.’
Eén pad. In die maanden hield ik me bezig met het
paranormale en ik besloot dat dit m’n laatste keus zou zijn, hier zou ik me
helemaal op storten. Maar toen ik m’n horoscoop liet trekken en me werd verteld
dat ik de veertig maar net halen zou, kwam ik in chaotische wanhoop terecht op
de stoel van m’n huisarts. Die zei: ‘Je moet maar ‘s in therapie.’
Ja, al weer. Maar nu serieus.
Groetjes,
Sophia Désedan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten