Sophia’s blog: Wat haat je het meest in jezelf?

’t Kan jullie misschien weinig interesseren, maar ‘k heb op onderstaande blog zowat de hele avond zitten zwoegen, omdat ’t verhaalde voor mij al weer zo lang geleden is.

Bij de eerstvolgende sessie moest de Rebabbling Groepstherapeut me meteen weer hebben.

‘Wat haat je het meest in jezelf?’ vroeg ie.

Ik flapte er uit: ‘M’n wantrouwen als ’n man tegen me zegt dat ie zeer op me gesteld is.’

‘Dat haat je het meest in mezelf?’ vroeg ie.

Ik knikte.

Tevreden was ie allerminst. Hij spoorde me aan: ‘Ga door. Ga door. Gooi ‘t maar in de kring.’

Om mij heen begonnen ze stuk voor stuk te gniffelen.

Dat er in ‘n prille vriendschap met ‘n man bij ons vrouwen nogal eens de vraag rijst: wat wil ie van me, dat kon ik ‘m en z’n groep moeilijk vertellen. Ook m’n ietwat feministische opvattingen hield ik voor me. Van dat ‘t er in de Middeleeuwen ‘n stuk beter aan toeging. De mannen noemden hun vrouwen in die tijd nog ‘lelie’ of ‘roos.’

Maar tijdens de renaissance - waar iedereen zo lyrisch over doet - kwam er de klad in. Toen fluisterden de mannen opeens in onze oren: ‘M’n muis,’ of: ‘M’n hartvarkentje,’ of: ‘M’n poesje.’ Toen al is de vrouw gedegradeerd tot lustobject, in diezelfde tijd toen Maarten Luther beweerde: ‘Er is geen kleed dat een vrouw of een jonkvrouw slechter staat dan als zij doet of zij intelligent is.’

Deze wetenswaardigheden hield ik dus voor me. Omdat de groepstherapeut zo aandrong, dwong ik mezelf om wat concreter te zijn.

Ik vertelde hem dat afgelopen zaterdag ‘n kennis me had meegenomen naar de plaatselijke Chinees en dat ie daar tegen me had gezegd dat ie gek op me was. Waarop ik met ‘n doodserieus gezicht had gevraagd: ‘Wat wil je daarmee zeggen?’ En dat toen uit die gozer z’n snoet ‘t gestamel en gestotter en een zekere vloek was gekomen. ‘En toen kon ik alleen naar huis lopen,’ zei ik.

Jullie kunnen je voorstellen dat die therapeut en z’n hele Slampamper Rebabbling Therapiegroep in ‘n deuk hebben gelegen. En toen die theemuts van ’n therapeut ook nog durfde te beweren dat ik met ‘n mannencomplex zat, ben ik de volgende keer niet meer teruggekomen. Je hebt stijl, of je hebt ‘t niet.

Volgende week meer over m’n experimenteerjaren.

Groetjes,

Sophia Désedan.