Ninakwamnie – deel I

Vooraf

Hier begint de beloofde reeks over een concert dat werd afgelast en dat daardoor bij mij allerlei herinneringen opriep.

Jullie zijn gewaarschuwd. Het gaat alle kanten op, deze tekst. Ja, meteen hier in het begin al. Volgens mijn compagnon Sophia Deçàdent ben ik een domme theemuts als ik er nog iets aan verander. Ze zegt dat ik er verder ‘met de fikken vanaf moet blijven! Publiceren die handel, hup, op onze website.’

Omdat zij de wijsheid in pacht meent te hebben, kun je haar maar beter gehoorzamen, geloof me.

Dus, bij dezen.

Het heet:

Meer dan een keer (bij wijze van proloog)

Er zijn van die dingen waar je geen genoeg van kunt krijgen.

Zoals?

Zoals terug blijven keren naar die ene kroeg of dat ene restaurant waar het die eerste keer zo goed toeven, eten en drinken was. Nee, ik ga geen reclame maken op deze plek, mijn favoriete kroeg en restaurant houd ik voor mezelf.

Zoals meerdere uitvoeringen kopen van één klassiek werk. Voor mij is dat de Symphonie Fantastique van Hector Berlioz geweest. Ik bezit er zes van op lp (de meeste tweedehands, voor een luttel bedrag aangeschaft) en vier van op cd. Waarom? Na Ravels Bolero, Beethovens Vijfde en Dvoráks Negende symfonie heeft dit werk mij definitief de wereld van de klassieke muziek ingezogen.

Ik was negentien jaar en had er nog geen ene noot van gehoord. Die allereerste elpee – een goedkoop Oostblokuitgave - had ik mij alleen maar aangeschaft vanwege de titel, en dat heeft natuurlijk allemaal weer te maken gehad met de boeken die ik in die tijd las en de fantasierijke en enigszins absurde verhalen die ik in die tijd schreef.

En verder, zoals?

Zoals meer dan één, nagenoeg hetzelfde exemplaar kopen van een lp of cd.

Voor mij is dat het debuutalbum van Patti Smith geweest. Horses. Heb ik mij de afgelopen dertig jaar vijf keer aangeschaft.

Eén keer, omdat ik hem graag wilde hebben. Op die lp kwam een tik, uitgerekend in een rustig nummer. Dus kocht ik een nieuwe. Eind jaren tachtig schafte ik mij de cd-versie aan. Die werd op een gegeven moment geremastered, aangevuld met één nummer. Ook aangeschaft. En die remaster verscheen een paar jaar later nog eens als jubileumuitgave, met een extra cd waarop de nummers van het album live werden uitgevoerd. Kon ik niet laten liggen.

Waarom vijf keer Horses van Patti Smith? Omdat ik zou willen dat ik net zo gedragen en gedreven mijn verhalen kon voorlezen zoals zij dat in haar nummers soms met hele lappen poëzie doet (Ja, ze begon ooit eens als dichteres). Er zijn zo veel redenen om van Patti Smith te houden. Genoeg stof voor…

Blijf bij het onderwerp alsjeblieft.

Zoals meer dan één keer een concert bezoeken van een van je favoriete popartiesten: Nina Hagen. Nina heb ik vijf keer gezien. Vorige maand, vrijdag de 23^e mei, zou het de zesde keer zijn geweest. Maar Nina kwam nie.