Schrijvers kunnen niet alleen domme zinnen schrijven,
zij kunnen ook domme besluiten nemen.
‘Verdoven?’ vroeg de tandarts. Nee. Vond ik niet
nodig. Verdoven deed ik nooit bij vullingen. De man had tot nu toe altijd zijn
werk goed gedaan. Bovendien wist ik bij echte pijn mijn aandacht te
verleggen naar mooie dingen. Bijvoorbeeld naar nog te schrijven scenes, bestemd voor
een verhaal of een roman.
Bleek het om de vervanging van een vulling te gaan...
De rest van de week raakte ik tijdens het schrijven
telkens in de knoop en uit mijn humeur. Gelukkig was mijn tandartsbezoek op een
donderdag en duurde dus die rest van de week niet meer zo lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten