Vader

Gedenk op zijn tijd degenen die niet meer onder ons zijn. Vandaag is het honderd en tien jaar geleden dat mijn vader werd geboren.

De Biscuitman

Vroegste herinnering aan mijn vader? Dat mijn moeder voor een paar dagen naar haar zussen in Enschede was en dat mijn vader achter het geopende kleine raam van de woonkamer zat.

Het was midden zomer, de zon brandde op mijn kleuterbol. Voor de zoveelste keer liep ik over de zandweg die achter ons huis verdween. Hier en daar raapte ik een kiezelsteentje op. Als ik er genoeg dacht te hebben, keerde ik terug naar mijn vader in het raam.

Met die kiezelsteentjes kon ik de ijsjes betalen die mijn vader voor mij zou klaar maken.

Het waren geen ijsjes. Ik kreeg koekjes. Biscuitjes, twee op elkaar met er tussen een laag boter. Zelf mocht ik kiezen, wat nog meer: jam, hazelnootpasta, Bebogeen, hagelslag, of aardappelsiroop.

Zei hij wel eens dat het aantal kiezelsteentjes ontoereikend was?
Nee, zo was hij niet.

& Het Onvermogen

Ik zou hier het hele leven van mijn vader willen samenvatten in vierhonderd woorden. Tenslotte is mij dat twee jaar terug ook gelukt bij de herdenking van mijn moeder, die toen honderd en een jaar geleden geboren was.

Mijn vader heeft er recht op om met evenveel woorden te worden herdacht als mijn moeder.

Maar het lukt mij niet. Het is te complex, het leven van mijn vader. Hij heeft te veel meegemaakt voor vierhonderd woorden.

Daarom houd ik het voorlopig op deze ene lieve anekdote.