In een eerdere blog heb ik al eens aangegeven dat mijn katten de baas zijn. Ze willen niet dat ik schrijf, ze willen aandacht. Als
ze geen aandacht krijgen, gaan ze lekker zitten etteren.
Ze wisselen elkaar af. Om buurten zitten ze te
miauwen, om de hoek van een fauteuil, zodat ze weg kunnen rennen voordat ik ze
heb opgepakt om ze naar de slaapkamer te brengen. Dat werkte een hele tijd, een
verblijf in de slaapkamer. Maar helaas, ze pikken het niet langer. Ze miauwen
de hele buurt bij elkaar. Dus dan maar weer terug naar de kamer.
Weldra zitten ze als vanouds om beurten om de hoek van de fauteuil. Laat ze maar
miauwen. Gewoon niet op reageren. En als ze op mijn bureau springen, gewoon hun
gang laten gaan. Laat ze maar op mijn aantekeningen neerploffen. Laat ze maar voor
mijn beeldscherm heen en weer lopen. Laat ze maar stilstaan met een staart zwaaiend
voor mijn ogen of gevleid tegen een van mijn neusflanken. Gewoon niet op
reageren. En zie eens wat er na twee dagen gebeurt:
Nog even en ze slapen. Dan kan ik eindelijk in alle
rust verder met schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten