door
Sophia Désedan
Waar
gaat in één zin ‘Eksteroog’ over?
Over vriendschappen,
aanhankelijkheid aan het leven en het verwerkingsproces van een ongeneeslijke
ziekte.
Wat
zou je op de achterflap van ‘Eksteroog’ kunnen zetten?
Zie
Bibliografie. Het moge duidelijk zijn dat deze roman niet een zoveelste
zelfhulpboek is. Daarvoor zijn tekst en thematiek te literair.
Hoe
ben je op 't idee van ‘Eksteroog’ gekomen?
In
1986 bezocht ik mijn huisarts vanwege klachten aan een van mijn tenen. Ik had
gedacht dat het om een eksteroog ging, maar het bleek een ontsteking te zijn.
De
specialist die de ontsteking behandelde, zei dat ik waarschijnlijk te weinig
gevoel in mijn voeten had. Anders was ik veel eerder naar de huisarts gegaan.
De
specialist verwees mij door naar een neuroloog. Een keer per jaar controleerde
de neuroloog het gevoel in mijn voeten. In jaar drie liet hij zich terloops ontvallen:
‘Het is zeer verstandig dat wij dit onderzoek blijven doen, want het is niet
uitgesloten dat u over twintig jaar terechtkomt in een rolstoel.’
Ik heb
deze neuroloog nog één keer bezocht, daarna niet meer.
Sinds drie
jaar ben ik een van de weinige schrijvers in Nederland - misschien wel de enige
- die zich buitenshuis met behulp van krukken voortbeweegt. Vooralsnog ga ik
ervan uit dat het tot mijn levenseinde bij deze krukken zal blijven.
Is de
roman ‘Eksteroog’ autobiografisch?
Voor
een heel klein deel. In tegenstelling tot het hoofdpersonage in ‘Eksteroog,’ heb
ikzelf de verwachting van mijn neuroloog wel meteen met vrienden besproken.
Mijn vrienden zijn overigens niet de vrienden van mijn hoofdpersonage, al
zullen sommigen zich misschien wel gedeeltelijk herkennen.
De in
de roman beschreven MRI-scan heb ik zelf ondergaan, voor een aandoening aan
mijn ogen die minder ernstig bleek dan vermoed: ik was eenvoudig toe aan een
bril.
Van
mijn zwager heb ik het verhaal van de hond die in een bushokje de broekspijp
van een man onder piest.
De
zelfmoordpoging van de vrouw en de treinaanrijding zijn authentiek, maar hebben
in tegenstelling tot in de roman niets met elkaar te maken.
…Is
het belangrijk om te weten of een roman autobiografisch is?...
Heb
je veel research moeten doen voor ‘Eksteroog’?
Dat
hing van het onderwerp af. Zo had ik vrijwel meteen informatie van het internet
kunnen vissen over het NS-protocol en de ervaringen van NS-personeel bij
treinaanrijdingen. Om mijn hoofdpersonage als eigenaar van een antiekzaak
geloofwaardig over te laten komen, heb ik uren achtereen boeken en sites over
antiek en veilingen door geplozen.
N.B.:
‘Eksteroogs diagnose’ heet tegenwoordig ‘De geschonken tijd’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten