Totaalscore en vooruitzichten
We zijn bijna halverwege. Uit
bovenstaand statistiek, afkomstig van mijn 'personal NanNoWriMo site', valt af
te leiden dat ik goed bezig ben. Vanmiddag om drie uur stond de totaalscore op
25.059 woorden. Wanneer er niets tussen komt – een verkoudheid, een ontvoering
of zelfs een ramp van wereldformaat, waar ik vooralsnog niet vanuit ga – zal ik
zeker de 50.000 woorden halen en mijzelf aan het eind van de maand, samen met
miljoenen andere National Novel Writing Month deelnemers, een winnaar mogen
noemen.
Kwantiteit en kwaliteit
Ik heb het al eerder aangekaart: bij
het schrijven van de National Novel Writing Month roman gaat het niet om de
kwaliteit, maar om de kwantiteit.
Toch zullen lezers nieuwsgierig zijn
naar wat er tot nu toe zoal aan interessants en minder interessants is
geproduceerd.
Daarom hieronder het begin van de
eerste alinea, zoals geschreven op 1 november:
De notities die ik in de dagen en
maanden na mijn moeders overlijden heb gemaakt, ben ik kwijt en tijdens het
zoeken er naar heb ik mijn rug geblesseerd. Alsof mijn moeder vanuit het
hiernamaals wilde zeggen: laat toch rusten. Maar ik kan het niet laten rusten.
Ik lijk te veel op mijn moeder, door haar beter te leren begrijpen, hoop ik
mijzelf ook beter te leren begrijpen.
En een fragment van wat ik vandaag
geschreven heb(, als monologue intérieur van mijn moeder op veertien
jarige leeftijd):
Ik zit mezelf ook wel eens af te
vragen waarom ik maar zo weinig eten verdragen kan, maar ik heb het er met
niemand over. Mama wel. Tenminste ik verdenk haar ervan dat ze mijn slechte
eetgewoontes met een van haar zussen - mijn lievelingstante nog wel - heeft
besproken, want die liet zich op een middag ontvallen dat ik wel eens een
beetje ijdel zou kunnen zijn, dat ik misschien wel zo weinig eet omdat ik net
zo slank en knap als mijn drie zussen wil worden. Ja, ik weet het, ik ben niet
de knapste. Maar ijdel?
Blij toe dat papa op dat moment niet
thuis was, anders zou hij zeker weer iets uit de Bijbel hebben aangehaald, of
mij en mijn drie zussen de eerstvolgende zondagmiddag rondom zijn harmonium
hebben bijeengeroepen om samen een lied aan te heffen over zonde en berouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten