door Sophia Désedan
Hoe ik ‘m in z’n ivoren schrijverstorentje aantrof
Tussen de rommel. Ik ging me zowaar nog
schuldig voelen ook en begon meteen de handen uit de mouwen te steken. Maar
toen wilde ie ‘t zelf doen.
‘Laat nou
maar,’ zei ik. ‘Als ik ’t doe, is ’t zo gebeurd.’
Waar heb je toch al die tijd uitgehangen!
‘Zo, meneer Steiner. Je bent een meester in
afwezigheid. Waar heb je toch al die tijd uitgehangen! Niet alleen maar achter je schrijfbureau, mag ik hopen?’
‘En waar ben jij geweest. Jij hebt
al vanaf 2018 geen teken van leven meer gegeven op deze website.’
‘Da’s niet
waar. In 2023 heb ik nog “Het Grote Eric Steiner Interview” voor je
geactualiseerd. Kort daarop plaatste jij je laatste stukkie.’
‘De pot
verwijt dus de ketel. Sophia, je bent mijn compagnon. Helemaal aan het begin
beloofde je mij, ook eens af en toe op deze site een artikel te plaatsen, in
het bijzonder wanneer ik het te druk heb.’
Noem me geen ‘Soof’
‘Te
druk? Te druk?! Noem jij dat te druk? Wat zitten schrijven aan verhalen en
romans? Je bent zeker vergeten dat ik ‘n zoon heb, hè? Daar heb ik m’n handen
vol aan. Ja, nog steeds. Vertel mij wat over het te druk hebben, Eric! Jij gaat
nog wel anders praten als je zelf kinderen hebt!’
‘Mijn verhalen en romans,
dat zijn mijn kinderen, Soof.’
‘Noem me geen “Soof”. Mooi gezegd: je
verhalen en romans je kinderen noemen! Ze verplichten je tot niks, mijn Johan
wel. Nou, kom op! Vertel me waar jij de laatste tijd zo druk mee bent geweest.’
‘O, zo veel.’
Verplichtingen
‘O, zo
veel? Dan kan ’t ook niks zijn geweest, Eric. Je hebt vast weer zitten
schiften op komma’s en punten. Da’s heel wat anders dan een zoon van negentien
weer in huis nemen, zorgen dat ie goed te eten krijgt, z’n studie blijft
volgen, niet te veel op social media rondhangt en op tijd naar bed gaat. Een
moeder alleen, da’s heel wat anders dan een schrijver alleen, Eric! Wat voor
verplichtingen heb jij nou naar je verhalen en romans toe.’
‘Ze willen
uitgegeven worden.’
Die hang
naar perfectie van hem!
‘En daarom moet je ze keer op keer nog ‘n
stukkie perfecter maken, hè? Ik ken je. Je blijft er net zo lang mee bezig, met
dat zogenaamde verbeteren, tot je er dood bij neer zult vallen.’
‘Je hebt
wel een beetje gelijk, Sophia. Maar daarnaast ben ik met een heel groot project
bezig.’
‘Vertel.’
Een ‘nieuw’ project
‘Ik heb "Gestolde Liefde" weer ter hand genomen. Je weet wel, die roman die ik in eerste
versie tijdens National Novel Writing Month heb geschreven in 2009, 2010, 2011, 2015 en 2021.
Het
heet nu "Gestolde Passie." Die titel dekt beter de lading. Van die
NaNoWriMo-manuscripten is nu een tweede versie af. Ik heb ook een heel nieuw
deel geschreven. Dat behandelt de eerste veertien jaar van mijn hoofdpersonage:
‘Batmans cape.’ Dat is nu ook in tweede versie.
"Gestolde Passie" beslaat nu
zo’n 1000 bladzijden. Maar dat zegt niets. Alleen de scenes die met elkaar te
maken hebben mogen bewaard blijven. Nog veel te de doen dus.
Vandaar mijn afwezigheid hier op deze
plek.’
Was ’t nou zo moeilijk?
‘Goed zo, Eric. Was dat nou zo
moeilijk, om mij en je lezerspubliek weer een beetje op de hoogte te brengen
van je literaire activiteiten?’
‘Het valt me een stuk gemakkelijker als ik het
jou vertel. Als jij er nou eens een leeswaardig artikel van maakte’
‘Ammehoela!
…Oké, alleen deze keer dan. Daarna mag je zelf hier weer aan de slag,
schrijvertje! Probeer het maar eens, tijdens vorige projecten is het je ook
gelukt.’
Ik kwam overeind en pakte
m’n spullen bijeen. ‘Als je je best doet, misschien doe ik dan ook weer mee.’
‘Ja, mama.’
‘Noem me geen mama. Grrr, mannen! Vooral schrijvers! Ik krijg
er ’n punthoofd van.’
Groetjes,
Sophia Désedan.
