maandag 15 december 2014

Obstakels (een vrije associatie op verhuizen, schrijven en leven)


Verhuizen en alles er om heen
Voor, tijdens en ook nog na mijn verhuizing bent ik nogal wat obstakels tegengekomen. Sommige moeten nog steeds worden weggewerkt. Sommige daarvan liggen buiten jezelf.
Daar kun je je over opwinden, gaan mokken. Als dat het geval is, probeer dan op een gegeven moment zo snel mogelijk die opwinding af te leren. Negatieve opwinding is ongezond.
Obstakels waar jezelf niets aan kunt doen, die moet je aan anderen overlaten. Aan de monteur die een lek in je cv-installatie opspeurt en dicht. Aan de vriend die nog een tweede boekenkast voor je timmert, en aan de verkoper op het internet die bepaalde onderdelen waarmee je de eerste boekenkast kunt afmaken niet op tijd bezorgt. Het hoort allemaal bij het leven, verhuizen en alles er om heen. Je zou er een roman over kunnen schrijven.

Rommel en ruimte
Voor, tijdens en vooral na zo’n verhuizing kom je er achter hoeveel rommel je eigenlijk hebt. Rommel kan een groot obstakel zijn. Daar kun je wel iets aan doen.
Bijvoorbeeld aan al die vorige versies van je manuscripten. Voor een groot deel: weg er mee. Helaas voor de literatuurwetenschappers die – mocht je ooit eens succes oogsten met je auteurschap - heel misschien in een verre toekomst toch wel op die half mislukte schrijfpogingen zitten te wachten, zodat ze een mooie analyse kunnen maken van je groeiproces tijdens het schrijven van al die romans en verhalenbundels.
Maar als je voor die complete manuscriptensantenkraam nauwelijks ruimte hebt? Jammer dan. Je moet in je nieuwe onderkomen ook fatsoenlijk kunnen leven.

Schrijven en leven
Schrijven is net als leven. En wat is leven? Je wilt natuurlijk zo veel mogelijk genieten van dat leven, maar zonder obstakels is er op een gegeven moment niet veel meer aan. Bovendien wil je er telkens weer iets bijleren. Zonder fouten maken en tegenvallers leer je niet veel.

Wat leven en schrijven is
Leven is leren. Schrijven is leren. Elke keer als ik iets geschreven heb, heb ik met een beetje geluk er iets bij geleerd, begrijp ik de wereld wat beter, ben ik iets meer van mezelf te weet gekomen. Ook leer ik tijdens het schrijven iets over hoe een personage in elkaar zit, hoe een dialoog werkt of niet, en welke effecten leiden tot het verhogen van de spanning in wat ik te vertellen heb.
Bij dat leren horen ook fouten maken, faalangst, in een dip komen, het niet meer zien zitten. Dat is niet erg. Ook tegenvallers moet je doorleven, of het nu een half mislukte manuscript betreft of obstakels voor, tijdens en na een verhuizing. Van tegenvallers leer je het meest. En die gedachte brengt mij er weer bovenop. Daar heb ik geen mokkende opwinding of half-mislukte manuscripten meer voor nodig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten