Verhuizen en
alles er om heen
Voor, tijdens en ook nog na mijn verhuizing bent ik nogal
wat obstakels tegengekomen. Sommige moeten nog steeds worden weggewerkt. Sommige daarvan liggen buiten jezelf.
Daar kun je je over opwinden, gaan mokken. Als dat
het geval is, probeer dan op een gegeven moment zo snel mogelijk die opwinding
af te leren. Negatieve opwinding is ongezond.
Obstakels waar jezelf niets aan kunt doen, die moet
je aan anderen overlaten. Aan de monteur die een lek in je cv-installatie opspeurt
en dicht. Aan de vriend die nog een tweede boekenkast voor je timmert, en aan
de verkoper op het internet die bepaalde onderdelen waarmee je de eerste boekenkast
kunt afmaken niet op tijd bezorgt. Het hoort allemaal bij het leven, verhuizen
en alles er om heen. Je zou er een roman over kunnen schrijven.
Rommel en
ruimte
Voor, tijdens en vooral na zo’n verhuizing kom je er
achter hoeveel rommel je eigenlijk hebt. Rommel kan een groot obstakel zijn. Daar
kun je wel iets aan doen.
Bijvoorbeeld aan al die vorige versies van je
manuscripten. Voor een groot deel: weg er mee. Helaas voor de
literatuurwetenschappers die – mocht je ooit eens succes oogsten met je auteurschap
- heel misschien in een verre toekomst toch wel op die half mislukte
schrijfpogingen zitten te wachten, zodat ze een mooie analyse kunnen maken van
je groeiproces tijdens het schrijven van al die romans en verhalenbundels.
Maar als je voor die complete manuscriptensantenkraam
nauwelijks ruimte hebt? Jammer dan. Je moet in je nieuwe onderkomen ook fatsoenlijk
kunnen leven.
Schrijven en
leven
Schrijven is net als leven. En wat is leven? Je wilt
natuurlijk zo veel mogelijk genieten van dat leven, maar zonder obstakels is er
op een gegeven moment niet veel meer aan. Bovendien wil je er telkens weer iets
bijleren. Zonder fouten maken en tegenvallers leer je niet veel.
Wat leven en schrijven
is
Leven is leren. Schrijven is leren. Elke keer als ik
iets geschreven heb, heb ik met een beetje geluk er iets bij geleerd, begrijp
ik de wereld wat beter, ben ik iets meer van mezelf te weet gekomen. Ook leer ik
tijdens het schrijven iets over hoe een personage in elkaar zit, hoe een
dialoog werkt of niet, en welke effecten leiden tot het verhogen van de
spanning in wat ik te vertellen heb.
Bij dat leren horen ook fouten maken, faalangst, in
een dip komen, het niet meer zien zitten. Dat is niet erg. Ook tegenvallers
moet je doorleven, of het nu een half mislukte manuscript betreft of obstakels
voor, tijdens en na een verhuizing. Van tegenvallers leer je het meest. En die
gedachte brengt mij er weer bovenop. Daar heb ik geen mokkende opwinding of half-mislukte
manuscripten meer voor nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten