Alleen maar Mooie Vrouwen en Niet Zo Lelijke Mannen

Hoog Willem Ruis gehalte

Mijn ogen bleven met verbijstering gekleefd aan de beelden die Mediaset Italia uitzond. Het was een programma met een hoog Willem Ruis gehalte. Maar in plaats van echtparen, verloofdes of niet op hun bek gevallen alleenstaanden, bestonden hier de wedstrijddeelnemers alleen maar uit Mooie Vrouwen en Niet Zo Lelijke Mannen.

De enige lelijke man

Ook het publiek dat in een kring om het podium zat bestond alleen maar uit Mooie Vrouwen en Niet Zo Lelijke Mannen. De enige echt lelijke man was een komiek. Maar die was net als de quizmaster in dienst van Mediaset Italia en moest zorgen voor de vrolijke noot. Zelfs als je geen woord Italiaans verstaat, word je van die komiek nog droefgeestig. Door de mimiek, het gekke bekken trekken, de kruiperige houding, de gebaren. Als je alleen op dit programma met een hoog Willem Ruis gehalte afgaat, dan zou je niet beter weten: Italiaans is voornamelijk een gebarentaal.

We houden het luchtig

Misschien heb ik het niet goed begrepen, omdat ik geen Italiaans spreek. Op een gegeven moment moesten de wedstrijddeelnemers een modeshow geven. In luchtige kleding. De ene dame was nog voluptueuzer dan de ander, de ene man nog gespierder dan de ander. De dames droegen steeds ruimere decolletés, de heren stonden op het laatst in witte sokken en tangaslip.

‘Mooi om naar te kijken, voor man en vrouw,’ zal de bedenker van dit programma hebben gedacht. Maar op een gegeven moment weet je het wel. Als Noordeling ben je meer gewend en als je de vijftig bent gepasseerd, dan heb je zeker één keer de Barend Servet Show op tv gezien, op zijn minst een herhaling.

Publiek!

Waarom bleef ik dan toch naar dit Italiaanse programma met een hoog Willem Ruis gehalte kijken? Dat kwam door het publiek. De ene shot op de andere shot op het publiek leek in scene gezet.

Wanneer er een man over de catwalk liep, dan zag je regelmatig een shot op het vrouwelijk publiek gericht. Een meisje met ogen die uit hun kassen vallen. Een wat oudere vrouw die zich koelte toe waait. Een meisje dat met opgetrokken schouders de handen ineenslaat. Een vrouw die met een rood hoofd de vingers tegen haar neusflanken vlijt.

Wanneer er een vrouw over de catwalk liep, dan zag je regelmatig een shot op het mannelijk publiek gericht. Een jongen die ‘Mama mia’ roepend de armen spreidt. Een heer van middelbare leeftijd die zijn duim tegen zijn middelvinger drukt en met zijn hele hand voor zijn mond gebaren maakt alsof hij iets te eten wil hebben. Een ventje dat rukjes geeft aan zijn overeind staande overhemdboorden.

Waartoe deze vertoning?

Zij allen - mannen en vrouwen uit het publiek  – kregen het er warm van. Is dit het wat de Italiaanse massa wil zien? Is het typisch Italiaans, dit vertoon van halfnaakte mensen? Komt het omdat het Vaticaan zo dichtbij is? Wat een vertoning. Wat een vernedering voor het Italiaanse volk dat zo veel moois heeft voortgebracht.