De grootste angst van iedere pc-schrijver
Vervolmaking
De afgelopen maand ben ik o.a. bezig geweest met het vervolmaken van de synopsissen van ‘Eksteroogs diagnose’
en ‘De IJskoning’. Ik was van plan beide romans tegelijkertijd naar
verschillende uitgevers op te sturen. Ook heb ik in de afgelopen maand gewerkt
aan een begeleidend schrijven voor elk van die uitgevers. Op maandag 30 april
was ik met deze bezigheden bijna klaar. En wat gebeurt er? Mijn computer
springt op zwart.
Verdwazing
Met een knal, als van
een springende gloeilamp. Mijn bureaulamp bleek het ook niet meer te doen, in
heel de woonkamer was geen stroom. Ik werd omgeven door een intense stilte,
alsof de wereld was vergaan.
Ik keek naar buiten.
Waarom eigenlijk? Ik verwachtte een stroomstoring in de wijk. Maar daarvoor
hoef je op klaarlichte dag niet naar buiten te kijken. Op klaarlichte dag branden
er geen straatlantaarns. En de overburen hadden ook geen lamp branden, want
daar scheen de zon recht naar binnen.
Het naar buiten kijken
was puur een vorm van verdwazing. Mijn verstand wist wel dat het mijn computer
was, maar mijn gevoel hoopte op een andere oorzaak.
Verdwaasd bleven verstand
en gevoel uiteindelijk bij hetzelfde hangen: als mijn bestanden en vooral mijn
verhalen, novellen en romans, waar ik in de afgelopen jaren zo veel energie in
heb gestopt, maar niet verloren zijn gegaan. De angst van iedere pc-schrijver.
Ontnuchtering
In de gang bleek ik
ook geen stroom meer te hebben. Het licht in de badkamer deed het nog wel. In
de meterkast in de gang frummelde ik wat aan schakelaars, en toen had ik overal
weer stroom. Verderop, in de woonkamer, hoorde ik de printer zichzelf opstarten.
En mijn computer? Wat
ik ook probeerde, die bleef dood.
Verlies
Mijn ICT-man gebeld.
Om kort te gaan: vijf dagen later stond er op mijn bureau een gloednieuwe
computer.
En de bestanden van de
ouwe: zijn er geen verloren gegaan?
Uiteraard beschik ik over
een externe harde schijf voor back-ups. Die was de avond voorafgaande
aan de crash nog om 23:00 uur geactualiseerd. In afwachting van mijn nieuwe
computer was ik er maar vanuit gegaan, dat daar niet de kortsluiting in had
huisgehouden.
Nog zo’n angst van de
pc-schrijver. Honderd ICT-mannen en –vrouwen kunnen mij vertellen dat de kans op
een van een computer naar een externe harde schijf ‘doorgeslagen kortsluiting’ 0,1
% is - ik als halve digibeet blijf die angst in mijn hoofd en maag voelen, tot
ik met eigen ogen heb gezien dat alles behouden is gebleven.
Urenverlies
Waar het mij speciaal
om ging, waren de laatste twee uur vóór de crash. Juist in die uren was ik
bezig geweest met een voor een bepaalde uitgever bestemde synopsis, die telkens
net een regel over het toegestane aantal bladzijden heen ging. Daar heb ik
intensief aan zitten sleutelen, om precies te zijn aan één enkele zin, om een
antwoord te krijgen op de vraag: hoe krijg ik dezelfde hoeveelheid informatie
met een regel minder aan tekst? Het was me nog gelukt ook.
Een kwartier later sprong
dus mijn computer op zwart, en hevig verontrust kon ik me niet meer herinneren
of ik in dat laatste kwartier wel tussentijds had opgeslagen.
Geruststelling
De back-up van de externe
harde schijf bleek niet te hoeven worden aangesproken. Alle bestanden van de
oude computer konden zonder problemen naar de nieuwe overgeheveld worden. En
alles stond er op, inclusief mijn laatste synopsisverbetering.
Ik kan weer verder.
N.B.:
‘Eksteroogs diagnose’ heet tegenwoordig ‘De geschonken tijd’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten