Brief aan de uitgever
Tips, tips? Don’t do what I have done
Je roman kan nog zo goed geschreven
zijn, hij is pas volwaardig als hij is uitgegeven en zijn weg gevonden heeft
naar de lezer.
Stel, je wilt je manuscript niet in
eigen beheer uitgeven, maar voorleggen aan een gerenommeerde uitgever. Daar
hoort in de eerste plaats een begeleidend schrijven bij.
Hoe die op te stellen, daar hebben
al genoeg mensen aandacht aan besteed.
Wel kan ik je verzekeren dat je geen brief moet versturen zoals ik op vierentwintigjarige
leeftijd gedaan heb.
Voorbeeldbrief
Het was mijn allereerste keer. En
hij was lang. Ingekort:
‘1
april 19..
Geachte uitgever,
Tussen puinhopen van snippers
papier van mislukte gedichten, twee PTT-uitgaven – een telefoongids van Amsterdam
en een postcodeboek van het gehele land – werd na jarenlange zwangerschap het
hier ingeslotene geboren.
De moeder heet: Poëzie
De vader: Lyriek
We noemen hem: ‘Sintelpad van vleselijk gruis’
Ik zou het zeer op prijs stellen,
wanneer u de moeite neemt ‘Het Sintelpad van vleselijk gruis’ door te lezen en
het zou mij verheugen, wanneer u het ook zou willen uitgeven, bij wijze van
doop.
Zou u zich echter niet geroepen
voelen dit te doen, mag ik dan zo vrij zijn het volgende ter sprake te brengen?
Een mens die zich in deze wereld
slechts geroepen voelt te schrijven als een gek, kan toch niet over zo’n 50
jaar onder de grond worden gestopt zonder ooit te hebben gepubliceerd?
Want wat zal geschieden?
Máánden later zal mijn
achterkleindochter op de aan haar nagelaten zolderkamer in Groningen mijn 3000
gedichten, 25 romans, 45 verhalenbundels, 12 essays, 78 toneelstukken. 1
opera, 12 musicals en 4 verschillende versies voor een moderne uitvoering van
de Bijbel vinden, waarna zij zich prompt naar uw uitgeverij zal begeven, om
alles ter publicatie aan te bieden, opdat mijn familie uit alle van mij
mee geërfde schulden zal kunnen worden verlost.
Het ergste van alles zal echter
zijn, dat mijn lichaam zal worden opgegraven om (….) sectie op mijn lichaam te
laten verrichten om de doodsoorzaak vast te kunnen stellen: lettermoeheid. (….)
Dat kunt u mijn lichaam toch niet
aandoen?
(…)
In afwachting en bij voorbaat
hartelijk dank voor uw bereidwilligheid het werk door te nemen, teken ik,
Hoogachtend,’
En het effect?
Ik geloof dat degene die deze brief
bij de uitgeverij onder ogen kreeg, heeft geschud van het lachen of van
ergernis. Hierdoor moet de door mij meegeleverde retour-porto op de grond zijn
gevallen en zoek geraakt. Op 3 april van dat jaar ontving ik namelijk een
kaartje van betreffende uitgeverij, met bevestiging van
ontvangst en het verzoek: ‘s.v.p. retour-porto bijsluiten.’
Ik wist toch bijna zeker dat ik dat
wel gedaan had?
Onderdanig zond ik de benodigde
postzegels na.
Lollige brief en (extra) postzegels
mochten niet baten. Mijn manuscript werd afgewezen. Op kwaliteit. En terecht.
Ergo…
Schrijf je begeleidend schrijven
bondig
en zakelijk. Besteed net zo veel aandacht aan je begeleidend schrijven als je aan
je manuscript en synopsis hebt besteed. Niet net zo veel tijd, maar wel met zo
veel aandacht.
Tips, meer tips!
Oké, nog eentje dan.
Schrijf je begeleidend schrijven
zonder fouten. Je begeleidend schrijven is je visitekaartje, een eerste
kennismaking.
Er wordt gezegd dat een redacteur
niet meer de moeite neemt om je synopsis, laat staan je manuscript in te zien
als er in het begeleidend schrijven al een foutje zit.
Zou dit echt waar zijn?
Stel dat je ergens een lidwoord
vergeten bent. Zou dan een redacteur inderdaad je synopsis en manuscript geen
blik meer waardig gunnen, met het risico dat hij of zij een meesterwerk misloopt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten