Van kort verhaal naar volwaardige roman: ‘Eksteroog’ – deel IV

door

Sophia Désedan 

Geïnspireerd door  Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band

Geïnspireerd door de deze week te verschijnen nieuwe uitgave van The Beatles’ Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band en de vele remasters van ander succesvolle muziekalbums uit het verleden waaraan vorig versies van de uiteindelijke nummers zijn toegevoegd, geef ik op deze plek en met toestemming van Eric Steiner twee vorige versies vrij van een monoloog uit z'n roman in uitvoering: ‘Eksteroog.’
(Zo, dat is me 'n volzin! Ik zou zelf wel schrijver kunnen worden!)

Take 3 ( december 2002)

‘Ik heb moeite moeten doen om haar aardig te vinden, Reinier. Je bent ten slotte mijn beste broer. Maar ik moet nu toegeven dat ik haar vanaf het begin niet heb gemogen. Ik bedoel: ze had iets, iets waardoor zij nooit een van ons had kunnen worden. Ben je ooit wel een tijd echt gelukkig met haar geweest? In onze ogen eiste zij jou helemaal voor zichzelf op. Het was een jaloerse vrouw die het niet kon velen dat je ook nog familie had. Familie die je kon bezoeken. Daarom ben je al die jaren weggebleven, is het niet? Ze heeft jou zover gekregen dat je moest kiezen tussen haar of je familie. En nadat je voor haar gekozen had, liet ze je in de steek. Je mag de hemel op je knieën danken dat het voorbij is, want als het langer had geduurd had het nog veel erger kunnen aflopen.’

(151 woorden)

Take 5 ( oktober 2009)

‘Ik heb moeite moeten doen om haar aardig te vinden, Reinier. Je bent ten slotte mijn liefste broer. Ik heb je bijzondere keuzes altijd met bewondering gerespecteerd. De keuze om zo maar te stoppen met je studie, geen arts wilde worden, geen carrière wilde maken. Van je hobby je beroep wilde maken. Zelfs je keuze om met Martha gelukkig te willen worden zoals je dat toen zo zei, heb ik gerespecteerd. Ik heb erg mijn best gedaan. Maar ik moet je nu bekennen dat ik haar vanaf het begin niet heb gemogen. Ik bedoel: ze had iets, iets waardoor zij nooit een van ons had kunnen worden. Ben je ooit wel eens een tijd echt gelukkig met haar geweest? In onze ogen eiste zij jou helemaal voor zichzelf op. Het was een jaloerse vrouw die het niet kon velen dat je ook nog familie had. Familie die je kon opzoeken. Daarom ben je al die jaren weggebleven, is het niet? Ze heeft jou zover gekregen dat je moest kiezen tussen haar en je familie. Je mag de hemel op je knieën danken dat het voorbij is. Als het langer had geduurd, dan had het nog veel erger kunnen aflopen.’ 

(199 woorden)

N.B.: ‘Eksteroogs diagnose’ heet tegenwoordig ‘De geschonken tijd’